2. ทุติยวคฺโค

1. ปรูปหารวณฺณนา

[307] อิทานิ ปรูปหารกถา นาม โหติฯ ตตฺถ เย อรหตฺตํ ปฏิชานนฺตานํ อปฺปตฺเต ปตฺตสญฺญีนํ อธิมานิกานํ กุหกานํ วา อรหตฺตํ ปฏิชานนฺตานํ สุกฺกวิสฺสฏฺฐิํ ทิสฺวา ‘‘มารกายิกา เทวตา อรหโต อสุจิํ อุปสํหรนฺตี’’ติ มญฺญนฺติ; เสยฺยถาปิ เอตรหิ ปุพฺพเสลิยา จ อปรเสลิยา จ; เต สนฺธาย อตฺถิ อรหโตติ ปุจฺฉา สกวาทิสฺส, ปฏิญฺญา อิตรสฺสฯ อิทานิ ยสฺมา สุกฺกวิสฺสฏฺฐิ นาม ราคสมุฏฺฐานา โหติ, ตสฺมา อตฺถิ อรหโต ราโคติ อนุโยโค อารทฺโธฯ โส สพฺโพปิ อุตฺตานตฺโถเยวฯ

มารกายิกา เทวตา อตฺตโนติอาทิปญฺเห ยสฺมา ตาสํ เทวตานํ สุกฺกวิสฺสฏฺฐิ นาม นตฺถิ, อญฺเญสมฺปิ สุกฺกํ คเหตฺวา น อุปสํหรนฺติ, อรหโต ปน สุกฺกเมว นตฺถิ, ตสฺมา น เหวนฺติ ปฏิกฺขิปติฯ

เนว อตฺตโนติปญฺเห ปน นิมฺมินิตฺวา อุปสํหรนฺตีติ ลทฺธิยา ปฏิชานาติฯ โลมกูเปหีติปญฺเห สปฺปิเตลานํ วิย โลมกูเปหิ อุปสํหรณาภาวํ ทิสฺวา ปฏิกฺขิปติฯ

[308] หนฺท หีติ วจสายตฺเถ นิปาโตฯ ‘‘อรหา นุ โข อหํ, โน’’ติ เอวํ วิมติํ คาหยิสฺสามาติ เอวํ วจสายํ กตฺวา อุปสํหรนฺตีติ อตฺโถฯ อตฺถิ อรหโต วิมตีติ ปุฏฺโฐ อฏฺฐวตฺถุกํ วิจิกิจฺฉํ สนฺธาย ปฏิกฺขิปติ, ทุติยํ ปุฏฺโฐ อิตฺถิปุริสานํ นามโคตฺตาทีสุ สนฺนิฏฺฐานาภาวํ สนฺธาย ปฏิชานาติฯ

[309] อตฺถิ ตสฺส อาสโยติ ตสฺส สุกฺกสฺส อุจฺจารปสฺสาวานํ วิย ปติฏฺฐาโนกาโส อตฺถีติ ปุจฺฉติฯ

[312] สธมฺมกุสลสฺสาติ อตฺตโน อรหตฺตธมฺมมตฺเตเยว กุสลสฺสฯ ปญฺญาวิมุตฺตํ สนฺธาเยวํ วทติฯ